De “dreiging” van een downloadverbod houdt de gemoederen lekker bezig.
Gisteravond zelf via Twitter een stevige discussie gehad met artiestenmanager Jan Vis. Hij vond dat de aangekondigde maatregelen nog niet ver genoeg gingen. Downloaders ziet hij als verraders en deze lieden zouden ook persoonlijk aangesproken moeten worden door auteurs en rechthebbenden. Maar hij krabbelde een beetje terug. Zelf zou het dat nooit doen. Downloaden zit teveel in de cultuur, er moet eerst een knop worden omgezet .
Dat is een mooie! Er moet een knop worden omgezet. Hoe komt het eigenlijk dat gratis downloaden cultuur is geworden? Is dat niet omdat er bij de muziekindustrie niet snel genoeg een knop is omgezet toen bleek dat de muziekconsumptie naar internet verschoof? Die beweging startte meer dan 11 jaar geleden. Al die tijd heeft de muziekindustrie niet willen voldoen aan de behoefte van de consument. Elk initiatief in de goede richting werd/wordt gedwarsboomd door een eisenpakket met hoge prijzen, DRM, beperkte catalogus en noem maar op.
En ga alsjeblieft niet roepen dat je toch iTunes hebt! Ten eerste is dat geen verdienste van de muziekindustrie zelf, ten tweede voldoet het niet aan de behoefte van de 13-14 jarige starters op de muziekmarkt. Dat is de groep die je voor je had moeten winnen om nog iets van een verdienmodel overeind te houden. Ken jij 13-14 jarigen met een creditcard of het geduld via Click&Buy toegang tot deze muziekwinkel te krijgen? Dan hoef je niet eens meer na te denken over obstakels als prijsmodel en budget.
Spotify dan? Qua concept al een stuk beter. De starters op de muziekmarkt kunnen er direct gratis terecht zonder al teveel obstakels. Zijn ze eenmaal binnen en groeit ook hun financiële speelruimte dan is de stap naar een betaald abonnement klein. Maar de muziekindustrie verpest dit feestje grotendeels door niet al hun materiaal via Spotify aan te bieden en soms ook weer te verwijderen. En als je als tiener dan ook niet op iTunes terecht kunt waar kom je dan uit?
De knop moet om! Zeg dat wel, maar die knop zit in een vochtige schakelkast bij de muziekindustrie en is compleet vastgeroest.
Zeer scherp, die opmerking over tieners en creditcards. Tuurlijk, je had wel die iTunes bonnen, maar dat maakte alle voordelen van iTunes weer ongedaan, je moest weer naar de winkel.
Ik weet zelf dat het lang voor mij ook een obstakel was, zonder CC had ik niet zoveel aan iTunes. Pas toen deze in huis kwam kon ik gebruik maken van de dienst.
Helmaal mee eens Hans…
Ja, doe voor ook maar een verbod. Kunnen die zog. investeerders (platenlabels en andere monopolisten op wat en niet vrij gegeven zou mogen worden) eens met een constructief plan komen.
Angst voor kennis (in deze welke muziek) verspreiding, is van alle eeuwen. Al in de 15e eeuw zorgde de boekdrukkunst (wellicht de meest baanbrekende uitvinding ooit) voor de verspreiding van de geschreven letter. Gewoon, zodat het “gewone” volk ook eens kennis kan nemen van bepaalde zaken, buiten hun context. Kennis is macht. Zo ook het Internet (wiki-leaks): censuur a la Chinagooglekilling, zorgt alleen maar meer voor onderduiking, maar gelukkig ook voor innovatie. Leer van de geschiedenis. Neem kennis: muziek is er voor iedereen.
Welke knop moet om? De monopolieknop op die kennis onvoorwaardelijk aan het volk geven. Zo van, ik betaal een kaartje voor een museum om dat schilderij te zien. Betalen ok, maar dan met een vrije keus graag.
Jarenlang heb ik teveel geld betaald voor wanprodukten (cd’s, lp’s), nu “bepaal” ik zelf waar ik naar wil luisteren. Zolang het rekenmodel onrecht doet aan de maker, zal ik niet terugdeinzen. Revolutie now!